بلوغ عشق

روزی روزگاری, در یک آن, از تماس جان ها, نوزاد عشق متولد شد.

طفلی نوپا شد و شروع کرد به تاتی تاتی کردن در فاصله های کوتاه میان "من" بودن و "تو" بودن. به پل زدن. که "من" ها را از پس تفاوت های اندک, باز به "تو"ها برساند. 

آیا می شود روزی بلوغ عشق را به تماشا نشینیم؟ 

روزی که فاصله های دور و دراز میان "من" و "تو" بودن را هم درنوردد و جان ها به هم رساند؟

که هر فاصله ای و تفاوتی, پلی باشد و مسیری برای جریان عشق؟ برای یکی شدن.