۳۰مهر
این جمله از یالوم به چشمم رسید, "من رویای عشقی را در سر دارم که در آن اشتیاقی دو جانبه برای جستجوی حقیقتی برتر میان دو تن پدید آید. شاید نباید آن را عشق نامید. شاید نام حقیقی آن دوستی است". غرقش شدم.
هرچه بنامیمش, بنظرم دست کم بخشی از آن حقیقت برتر, خود عشق و دوستی است.
ای دوستی!
نوشتن از هوای تو, هوای توست.
سرشار کردن واژه ها از شمیم بهار, عطر بهار دارد.
تو هستی و بهار هست.
کالبد واژه ها از جریانتان جان می گیرد,
عطر و هوای تازه می افزاید.
در این روزهای بهت آلود, عطر و هوایتان بیش!
