۲۲فروردين
آب های وسیع که حرارت ببینند، راهی برای ابراز می یابند، به سمت آسمان.
توده ی ابرها نقشی است که آب ها ی روی زمین بر صفحه ی آسمان می اندازند.
و بعد، تراکم ابرهاست و سرما که در قطره های باران بروز می یابد.
هر راهی که به ابراز گشوده می شود صحنه ای است از طبیعت.
نقشی که آب های زیر زمین می نگارند - آنها که از گرمای بیرون پوشیده می مانند - هم نقش دیگری است و جلوه ای دیگر از طبیعت.
گویی که این ابرازها، میان تکه های جدا جدای طبیعت پل می زنند و بستر ارتباط و یکپارچگی اند.
اجزای طبیعت چه هنرمندند در کانال ابراز دیگری شدن!
