خلوت خواهش

خالی از واژه ها و افراد و تجربه ها،

خلوت خلوت،

صدای خالی بودنم را می شنوم

نیازها یکی یکی قد علم می کنند

زمین و آسمان نمی شناسند،

نیازند

و من، نیازمند

نیازند

و با همه ی تنوع و پراکندگی شان

از «من» بر می آیند

«من» ای که اینک «تو» را می جوید؛

برآورده کننده ی حاجت هایش را،

پاسخ نیازهایش را،

«تو»یی به وسعت همه ی زمین و آسمان ها را

تو را به عمق شنوایی ام از خویش،

تو را به گستردگی نیازهایم می شناسم

سنگینی گوش است و دل،

از خواهش هایم تا نامهای بلندت

همان ها که به خواندنشان دعوتم کرده ای

فاصله بسیار است

از این سراپا خواهش بپذیر

به هر نام و نیاز کوچک که می خواندت

خواسته تویی

نام تویی